Po odbyciu pierwszej próby oraz odprawieniu ośmiodniowych rekolekcji, uroczystością obłóczyn, czyli przyjęcia szat zakonnych, kandydatka rozpoczyna okres dwuletniego nowicjatu. Na znak całkowitego oderwania się od świata nie tylko przyodziewa habit, ale także zmienia imię. Przełożona generalna wręczając szaty zakonne mówi:
 ”Przyjmij, Siostro droga, szaty zakonne, byś głębiej i lepiej przeżyła czas próby. Z rozpoczęciem życia zakonnego zmieniasz imię i odtąd zwać się będziesz: Siostrą Marią …”.

Czas nowicjatu jest nieustannym rozmiłowywaniem się w charyzmacie pasyjnym. Wszystkie prace, nowicjackie zajęcia, trudy codziennego życia, cierpienia i dobrowolne umartwienia Siostry uczą się składać w ofierze Chrystusowi, jako zadośćuczynienie za grzechy własne i całego świata. Poprzez codzienne uczestnictwo w Eucharystii, odprawianie Drogi Krzyżowej, rozważanie bolesnej części Różańca oraz inne ćwiczenia duchowe pogłębiają swą miłość do Ukrzyżowanego Oblubieńca. W czasie nowicjatu uczą się także naśladować Chrystusa, realizować swoją odpowiedź na Boże wezwanie w duchu rad ewangelicznych, pogłębiać w sobie ducha modlitwy, praktykować cnoty oraz łączyć kontemplację z działalnością zewnętrzną.
Pierwszy rok nowicjatu jest kanoniczny, nowicjuszka odbywa go w domu formacyjnym, gdzie z pomocą Mistrzyni poznaje ewangeliczny ideał życia zakonnego, rozmiłowuje się w duchowości pasyjnej, ćwiczy się w modlitwie i umartwieniu, pracuje nad swoim charakterem oraz włącza się w rytm wspólnoty zakonnej.
Drugi rok nowicjatu może odbyć w innym domu Zgromadzenia, a dla zapoznania się z działalnością apostolską może podjąć także pracę zewnętrzną. Dwuletnia formacja nowicjacka przygotowuje Siostrę do w pełni świadomego i całkowitego oddania się Bogu poprzez złożenie ślubów zakonnych.

• powrót… Postulat
• dalej… Juniorat